Ik ben niet het type dat op plantenreizen veel zaden verzamelt, ik houd het bescheiden.
Tijdens de 2^e reis naar Kazachstan in 2005 bracht ik enkele rozebottels mee.
Het waren duidelijk bottels van het voorafgaande jaar.
Ik heb de nog in de bottels aanwezige zaden bij thuiskomst meteen gezaaid en dat leverde enkele zaailingen op. Het eerste jaar bleven alle zaailingen nog in leven, maar op het eind van het tweede jaar had ik er nog maar een over.
Deze zaailing groeide de daarop volgende jaren uit tot een plant van zo’n 50 cm, maar er werden geen bloemen gevormd.
Ik kon toen niet vermoeden dat het tot 2012 zou duren voordat ik de eerste bloemen zou zien.
Het heeft me heel veel moeite gekost om de roos op naam te krijgen en het kan best zijn dat ik het alsnog bij het verkeerde eind heb wat dat betreft.

Ik heb deze roos in de achtertuin tegen een schutting geplaatst. Dat houdt in dat ze de morgenzon heeft en in de zomer vanaf 14.00 u in de schaduw staat.
In 2013 en ook dit jaar heeft de roos zeer goed gebloeid. De bloemen geuren goed en blijven wel enkele dagen goed.
Het is een plant die niet snel te groot wordt. Ze is nu zo’n 1.20 m hoog.
Omdat ik niet graag heb dat ze te breed wordt snoei ik ze wel elk jaar.
Ik heb nu wel de ervaring dat je met botanische rozen geduld moet hebben en niet snel moet denken: zaaien en na een paar jaar bloemen.
Dat geldt ook voor botanische rozen uit China, maar daarover in een volgend artikel.