Inleiding

Erythrina crista-galli  (Koraalstruik) komt voor in Argentinië en Brazilië (Zuid Amerika).
In die streken groeit ze uit tot een kleine boom.
In ons land wordt ze meestal in een kuip gekweekt, In de volle grond kan ook, maar dan wel op een zuidmuur en met vorstbescherming van de wortelvoet in de winter.
Ik heb deze plant leren kennen in de Botanische Tuinen van Utrecht, alhoewel, gezien de hoogte van de struik,  dat niet de cultuurvariëteit ‘Compacta’ geweest zal zijn.
De struik is een aantal jaren geleden doodgegaan. Ik vind het nog steeds een gemis voor de Tuinen.

Mijn eerste ervaringen

Ik kocht, denk ik, mijn eerste exemplaar van Erythrina crista-galli ‘Compacta’ een jaar of 15 geleden. Waar ik ze gekocht heb weet ik niet meer.
Ik plaatste de plant in een flink grote kuip en het wachten was op de bloei, die al spoedig kwam.
Zoals alle terrasplanten ging ook de Erythrina in november naar binnen.
Ik overwinter mijn terrasplanten alle jarenlang in mijn tamelijk donkere goed geïsoleerde berging.
Bij een verwachte vorst van min 7 of  lager draai ik de radiator open zodat de temperatuur  iets boven nul blijft.
Het op deze manier overwinteren van succulenten zoals cacti, euphorbias, echeverias.en ook bollen en knollen geeft me nooit geen probleem.
Echter struiken zoals Erythrina, maar ook Brugmansia zijn een stuk moeilijker.
Mijn Erythrina kwam de 1^e winter goed door. Ik heb wel lang moeten wachten op het nieuwe groen maar in juni begon de plant uit te lopen. Bloeien deed ze ook, echter pas in september.
Dit was ook gelijk de laatste keer dat ik er van kon genieten, de winter daarop legde ze het loodje.

Nieuwe ervaringen

Ik heb eigenlijk gelijk een nieuw exemplaar kunnen bemachtigen.
Daarbij behandelde ik de plant op dezelfde manier als voorheen. De plant kwam ieder de jaar redelijk de winter door, begon pas vrij laat uit te lopen en bloeide nooit.
Een paar jaar geleden (rond 2007) had iedereen nog de mond vol van zachte winters als gevolg van de opwarming van de aarde. En natuurlijk we hadden een flink aantal zachte winters op rij gehad.
En dan ga je denken: als ik ze nu eens in de volle grond zet, zoals in de Botanische Tuin in Utrecht?
Ik heb dus mijn Erythrina in de herfst van 2007 onder aan een zuidmuur in de volle grond gezet. Op die plaats is ze ook beschut tegen de koude oosten(vries)wind.
En dan krijg je er meteen een strenge winter overheen. De hele theorie van zachte winters ging onderuit.
Mijn hoop op overleven van mijn Erythrina overigens ook. Ik heb de plant echter wel op haar plaats laten staan en dat was achteraf maar goed ook.
In juni begon de plant uit te lopen en in augustus verschenen de eerste bloemen. De bloei duurde tot eind oktober.
Natuurlijk denk je dan: het zal toeval zijn als de komende winter weer streng is. Maar zoals we weten was de winter van 2008 -2009 weer streng.

Voorjaar 2009 was het dus weer afwachten of de plant het had overleefd. Ze heeft me niet in steek gelaten en bloeide later dat jaar weer uitbundig.
Langzaamaan ga je dan denken: zou het me dan toch lukken om de plant in leven te houden?
Gedurende de winter van 2009 – 2010 heeft de plant lange tijd een sneeuwdek gehad op de wortelvoet. Planten komen daardoor dikwijls toch beter uit de winter dan zonder sneeuw.

Ik moet dit jaar (2010) wel langer wachten op nieuw groei van de plant. Echter in juli was toch weer zover.
Dat late uitlopen is volgens mij de oorzaak van dat ik maar één bloeiende tak heb gehad dit jaar.

De huidige winter met zijn overvloedige sneeuwval van 30 à 40 cm is natuurlijk niet slecht voor de plant, maar ik ben toch wel benieuwd of ik mijn Erythrina dit jaar weer zal zien bloeien.
De plant heeft de winter 2010-2011 goed doorstaan. Ze liep zoals gewoonlijk pas in juni weer uit, maar vormde vooralsnog geen bloeiende takken.
In september kwam er alsnog één tak met knoppen, die echter niet meer tot bloei kwam. Zou de plant dan toch teveel geleden hebben van de laatste winter?Ach, dacht ik bij mezelf, ze zal de komende winter ook wel weer overleven en dan zien we wel verder. Zoals we allen weten kwam de winter 2011-2012 pas heel laat.
Er waren al heel wat warme dagen aan vooraf gegaan. Sapstromen kwamen al op gang.
Toen kwam dus die onverwacht strenge vorst. Ik vreesde het ergste voor mijn Erythrina.Toen in april de schade bij andere planten zich openbaarde (klimrozen met veel dode takken) dacht ik het is gebeurd met de Erythrina. Echter in juni liep de plant weer uit en ditmaal zelfs overvloedig.
Op dit mpment zijn de langste takken al bijna 2.50 m hoog en staan ze boordevol met knoppen. De eerste bloemen zijn er ook al.
Zo zie je maar weer, de natuur verrast je steeds weer.

Voorjaar 2013 liep de plant voor het eerst vanuit knoppen boven de grond uit. Mijn plant wordt dus sterker.
Komt dat omdat ze steeds dieper wortelt?
De bloei viel dat jaar een beetje tegen, maar dat is natuurlijk niet erg.

April 2014 en we hebben geen winter gehad. Daar profiteert mijn Erytrina van.
Het is overigens typisch, de plant loopt overvloedig uit. Niet alleen net boven de grond, maar ook 2 m boven de grond.
Alleen het gedeelte van de stammen dat boven de winterbescherming van noppenfolie van 2 m uitsteekt is dood.
Afwachten wat de zomer brengt.

We zijn nu juni 2020 en de plant is goed uitgelopen. Bloemknoppen zijn er nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat nog komt.
Het is me ook gelukt om van zaad een plant op te kweken. Het wordt afwachten of die in de komende jaren gaat bloeien.